รอก่อนนะ..เบตง
ช่วงเวลานี้ ผมกำลังเตรียมภาษาเพื่อเดินทางไปศึกษาต่อในเทอมสองที่ใกล้จะมาถึง ชีวิตสงฆ์ของผมดูเหมือนยากที่จะอธิบายความรู้สึกทั้งหมด จะว่าเหงา ก็เหงา เพราะมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น จนบางครั้งดูเหมือนโลกกว้างใหญ่จนน่าใจหาย วันนี้ ผมตัดสินใจไม่นานเพื่อเปิดใจต้อนรับการเดินทางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพียงเพราะอยากพัก พักจากตัวอักษรแปลก ๆ ที่ลอยวนอยู่ตรงหน้า ขอสูดอากาศเข้าปอดลึก ๆ ในเมืองเล็ก ๆ ที่เต็มเปี่ยมเสน่ห์ อย่างที่ใคร ๆ เรียกว่า...เบตง สุดแดนสยาม
ขอบคุณ คุณพ่อโจ ศราวิน น้องชายร่วมชื่อ และเพื่อนร่วมการเดินทางในครั้งนี้ ขอบคุณที่ดึงภาพนี้ออกมาให้ เพราะมันสื่ออารมณ์ในช่วงเวลาเหล่านี้ได้พอสมควร...ขอบคุณครับ
ตอบลบหากการเดินทางเป็นการค้นหาอะไรบางอย่าง ก็หวังว่าพ่อจะหาเจอและมีความสุขนะคะ
ตอบลบ